Heilige gronden

 

Voor veel inheemse volken zijn bepaalde stukken land extra speciaal, de grond daar is heilig.
Moderne Pagans hebben daar in min of meerdere mate respect voor. Ze erkennen dat het gebied speciaal is, maar gaan er niet altijd even respectvol mee om.

Het feit dat er een speciale energie is op een plek, geeft jou niet automatisch het recht om jezelf zomaar lekker in die energie te baden.

En als toerist heb je ook niet het recht om op de heilige plek van een ander volk zomaar een eigen ritueel te doen. Net zoals je niet zomaar een kerk in loopt om daar een magische cirkel te trekken.

Het feit dat ergens geen fysieke muren staan, wil niet zeggen dat iedereen er zomaar z'n gang kan gaan. Ook al is het goedbedoeld, je verstoort de energiebalans, omdat je je niet aan de eeuwenoude, op ervaring en oude wijsheid gebaseerde, gedragsregels houdt.

De wereld is alleen maar van iedereen als je een verwende westerling bent, die meent overal aanspraak op te mogen maken!

Met dat (waan) idee zijn we nu eenmaal opgegroeid en het kost een heleboel bewustwording en weghakken van culturele privileges om daar van af te komen.

Wat veel mensen niet beseffen is dat er hier in Europa en in Nederland ook oude heilige gronden zijn. Stukken land die soms duizenden jaren lang als rustplaats voor de doden zijn gebruikt. De grafheuvel velden en het heilig landschap van de hunebedden bijvoorbeeld.

En ook hier zijn er mensen die denken dat je op deze plekken fijn de energie kan gebruiken voor persoonlijke rituelen. Niet alleen is dat onverstandig, omdat op veel van deze plaatsen de energie verre van positief is, het toont ook weer gebrek aan respect.

Ook op deze heilige gronden waren ooit strakke gedragsregels. En de Ouden die nog steeds rusten op deze heilige plaatsen, zijn erg gehecht aan deze etiquette. Basis beleefdheid die ooit heel gewoon was, maar die in deze tijd heeft moeten plaats maken voor persoonlijke privileges en aanspraak maken op alles wat je fijn vindt.

Als je oude grafvelden bezoekt, realiseer je dan dat de heuvels – en ja, hunebedden waren ooit ook heuvels - waren afgeschermd met greppels en/of paalkransen. Klim er nooit zomaar op, of kruip er nooit zomaar in. In veel gevallen was er een klein gebouwtje naast, ter grote van een kapelletje. Daar werden waarschijnlijk offers achtergelaten.

Kom nooit met lege handen!
Geef eerst voordat je ergens om vraagt. Geef dat wat kostbaar was in oude tijden. Meel, melk mede, rode oker zijn traditionele offeranden. Tibetaanse wierook o.i.d. was in deze streken onbekend in de bonstijd bv. en het wordt waarschijnlijk niet herkend/gewaardeerd.
Spreek bij het offeren goede wensen uit.

Mijn standaard formule, voor het betreden van het veld ( ik heb het nog niet over een specifieke heuvel !), is altijd: “Ik groet de Ouden die ooit leefden op dit land, ik groet de Ouden die hier rusten. Ik kom om te groeten, ik kom om te eren, ik kom om te offeren. Mag ik verder gaan?”
Als je een weerstand voelt, respecteer dat dan!

Vraag nergens om, zeker de eerste keren dat je gaat. Je zal misschien verrast worden door het welkom en de kennis die je ongevraagd ontvangt. Maar reken nergens op. Het is niet je recht om iets te ontvangen! Het is je recht om te offeren.

Voel je je uitgenodigd om een heuvel te betreden, maak dan eerst een omtrekkende beweging. Ga rond, meestal tegen de klok in, totdat je voelt dat je dichterbij mag komen. Soms is het nodig om tijdens je weg naar boven (al is dat maar een paar meter) een aantal keer te stoppen en te offeren. Doe dit dus met opperste concentratie en afstemming.

En Nee is Nee, hoe graag jij het ook anders wilt.


Nog wat losse adviezen:
Wees altijd op je hoede, de meest verwelkomende heuvels hebben vaak een eigen agenda. De bewoners kunnen uit zijn op jouw energie!

Soms zijn er meerdere bezoeken met offers nodig, voordat je een opening voelt, soms gebeurt dat nooit.
Doe geen beloftes die moeilijk zijn na te komen! Denk 99x na voordat je een eed aflegt!

Dit is geschreven na een pittig gesprek met de Ouden waar ik contact mee heb.

Wat ik schrijf is gebaseerd op mijn jarenlange onderzoek naar laat neolitische en bronstijd grafheuvels. Dit onderzoek was praktisch- met vele bezoeken aan hetzelfde grafheuvelveld, theoretisch - met het lezen van archeologische verslagen, zoeken naar opgravingsgegevens in archieven etc. en spiritueel - in rituelen met diepe trance.

Herfstevening

Vanaf vandaag zijn de dagen weer korter dan de nachten. Het is de donkere tijd, de tijd van naar binnen keren. De uitbundige zomer is definitief voorbij. Bloemen zijn uitgebloeid, de levensenergie is naar binnen getrokken. Gebundeld in zaad, geduldig wachtend op de terugkeer van de lente.

Dit is een goed moment om er even bij stil te staan dat groei en afbraak elkaar altijd afwisselen.

Iets dat alsmaar onbegrensd doorgroeit, vormt een gevaar voor de omgeving. Als een kankergezwel zal het dat waar het in groeit, vernietigen en uiteindelijk dus ook zichzelf.

Toch hebben we in onze westerse samenleving het idee dat alleen groei goed is. Wij geloven heilig in vooruitgang. Alles moet beter, mooier, leuker en fijner worden en we hebben de grootste moeite met tegenslag. We kunnen het niet accepteren als het even minder gaat, dat is ons niet geleerd. Wij moeten altijd positief denken en doorzetten, flink zijn en vechten.

Alles moet altijd verbeterd worden. Ons werk, ons huis, onze tuin, onze vakanties, onze partners. En natuurlijk ook wijzelf. We lezen ons suf over hoe we onszelf kunnen motiveren, organiseren, bewust maken, gezonder maken, etc.

Gelukkig bestaat het hele leven uit kringlopen en er begint wel een tegenbeweging te ontstaan. Mensen die bijvoorbeeld bewust voor een mini huisje kiezen, al hun overbodige spullen weg doen en gewoon gelukkig zijn met minder. Heel inspirerend!

Het mag allemaal best een beetje minder zijn, af en toe. De herfst laat zien dat dat bij het leven hoort. De bomen zijn niet depressief als hun bladeren vallen. Welnee ze staan te stralen in rood, geel en goud! In de winter koesteren ze hun levenskracht diep binnenin, totdat het tijd is om weer op te bloeien.

Ons leven hoeft niet steeds beter te worden. Zolang er een een balans is, is het goed. Voorspoed en tegenslag wisselen elkaar af. Dat is altijd zo geweest en zal ook altijd zo blijven. Het is de kunst om niet alle hoop te verliezen als het tegenzit, maar gewoon mee te gaan met de stroom, terwijl je je levenskracht binnenin koestert.

Hou altijd in gedachte dat alles voorbij gaat, omdat alles in het leven een kringloop is. Het is goed zoals het is, want het grote geheel is altijd in balans en altijd in beweging.
Het leven is meeslepend. Het zijn in feite de ups en downs die het wonderlijk mooi maken. Als het nooit regent, kan je dan de zon nog waarderen? De schoonheid zit in de tegenstelling.

Het leven is goed zoals het is, en ook jij bent goed zoals je bent, met je goede en je mindere dagen.
Je hoeft je trillingsgetal niet te verhogen en we hoeven niet naar een andere dimensie om het wonder van het leven volledig te beleven. Ga gewoon mee met de kringloop en doorleef alle seizoenen in je leven. De magie van de levenskracht die in essentie niet vernietigd kan worden, draait altijd met je mee.

De Inspiratiegroep

Paganisme Zonder Poespas is een gezamenlijke zoektocht naar een eenvoudig, persoonlijk pad dat naar de kern leid.

De kern die alle religies met elkaar delen en die komt bloot te liggen als alle franje wordt weggehaald:   

Jouw relatie met het Goddelijke. 

  

Welke vorm het Goddelijke voor jou heeft, maakt niet uit. Het kan een Godin of God zijn, meerdere Godheden tegelijk, Moeder Aarde, of misschien wel een vormloze vorm.

Het gaat er om dat je een roep voelt en daar gehoor aan wilt geven.

We gaan met elkaar op zoektocht naar meer kennis over onze favoriete Godinnen en Goden en we zoeken naar rituele vormen die bij ons passen.

Hoe gingen mensen in de oudheid om met Goden en Spirits? En hoe zien rituelen in andere delen van de wereld er uit?

In de groep inspireren we elkaar om meer verdieping te zoeken, om er echt voor te gaan.
Met elkaar kunnen we onze ervaringen delen en alles waar we tegen aan lopen met elkaar bespreken.

We doen dit in groepsgesprekken, meditaties, oefeningen en verschillende soorten ritueel. Soms zijn er opdrachten om thuis uit te voeren. Soms geeft iemand een kleine presentatie over een onderwerp dat dicht aan zijn/haar hart ligt.

Niets is in steen gebeiteld, een groep is een organisme dat groeit en zich ontwikkeld. Als er andere onderwerpen of vragen boven komen drijven, dan zullen we daar aandacht aan geven.

In ieder geval zal de wisseling van de seizoenen ook een rode draad in de bijeenkomsten zijn. Als we daar zin in hebben kunnen we deze ook, los van de vaste bijeenkomsten, met elkaar vieren.

Als je een spiritueel pad bewandelt, is het fijn om geestverwanten om je heen te hebben. Mensen die begrijpen wat belangrijk voor je is en een klankbord voor je kunnen zijn. Het is ook goed om soms je ervaringen met anderen te bespreken en advies te krijgen vanuit een ander gezichtspunt, waardoor je weer met nieuwe inspiratie kunt verder bouwen aan jouw eigen, persoonlijke weg.

Samen blij zijn om de successen en samen lachen om de vergissingen. 

Elkaar helpen om verder te komen, ieder op een eigen pad.

Doe je mee?

"Erfheksen"

,“Erfheks“. Kent u die uitdrukking? “Ik ben een erfheks!”

In de loop der jaren ben ik zoveel mensen tegengekomen die dit van zichzelf beweerden. 

Vooral online natuurlijk, waar je elkaar niet in de ogen kunt kijken. Altijd als ik er een tegenkom, ga ik vragen stellen over de traditie van de familie. En meestal is men best bereid om allerlei details te geven. En dan gebeurt eigenlijk altijd hetzelfde. Het is een vast patroon, dat ik tegenwoordig al lang van te voren kan voorspellen.

Voordat ik verder ga wil ik eerst even duidelijk stellen dat er natuurlijk families zijn die zich al generaties lang met kruiden bezig houden. Er zijn ook echt families waar paranormale gaven erfelijk zijn. En volksmagie kan ook binnen bepaalde families worden doorgegeven.

Maar de online erfheksen beweren altijd nog heel andere dingen. Het gaat dan om inwijdingen die ze al als kind hebben ontvangen. En over het vieren van jaarfeesten met rituelen waarbij cirkels worden getrokken. Het ene verhaal is wat kleurrijker dan het andere, maar in de basis vallen ze allemaal op dezelfde manier door de mand. Ja, ze vallen allemaal door de mand.

Het gaat om de verschillen tussen volksmagie, rituele magie en Wicca / moderne hekserij.

Kennis van kruiden en volksmagie is van alle tijden. Liefdesdrankjes brouwen en het verbranden van een poppetje met het haar van je vijand, dat soort werk, is misschien al zo oud als de mensheid. Simpele ritueeltjes die je vaak stiekem in je eentje doet. Voor dit soort dingen is het trekken van een cirkel helemaal niet nodig. Cirkels trekken komt uit de rituele magie, een tak van sport die alleen kon worden beoefend door mensen die boeken konden lezen, ingewikkelde berekeningen konden maken en voldoende geld hadden om de attributen te kopen. Magie voor bemiddelde geleerden. In deze magie heeft het tekenen van een cirkel een specifieke functie en het omvat heel wat meer dan alleen met een mes of staf rondlopen. Er is mij geen enkel voorbeeld bekend van een eenvoudige volksheks die cirkels trok. En ik heb toch heel wat heksenprocessen gelezen.

Het was Gerald Gardner die volksmagie en rituele magie bij elkaar voegde, om iets heel nieuws te creëren: Wicca. Alle moderne hekserij is hier een afgeleide van, of heeft in ieder geval een aantal elementen uit de Wicca overgenomen. De voornaamste zijn: 8 jaarfeesten vieren, elke volle maan bij elkaar komen, en elk ritueel beginnen met het trekken van een cirkel.

Het cirkel trekken heb ik al besproken, dat deden de gewone kruidenvrouwtjes niet. Ze zouden niet eens weten hoe en vooral niet waarom, omdat het voor hun werk niet nodig was. Dan de volle maan vieringen. Welke hardwerkende boer(in) had tijd om dat elke keer te vieren? Met volle maan was werk te doen. Kruiden plukken bijvoorbeeld. Of op bezoek gaan, gebruik makend van het maanlicht.

Laten we nu dan de jaarfeesten eens onder de loep nemen. Gardner liet zich voor zijn nieuwe traditie inspireren door verschillende landbouwfeesten die ooit, verspreid over heel Groot Brittannië, werden gevierd. Elk feest in een andere streek! Hij begon met 4 feesten per jaar: Samhain, Imbolc, Beltane en Lughnasadh. Later vond hij dat toch wat magertjes en voegde er de 4 zonnefeesten van de Druïden bij. Zo ontstond ergens in de jaren '40 / '50 van de vorige eeuw het jaarwiel met 8 spaken. Om te beginnen was dit alleen bekend in een heel kleine kring van ingewijden en belangstellenden. De grote bekendheid van Wicca begon pas met Alex Sanders, die eind jaren '60 begon met publiciteit zoeken.

Als iemand beweert te zijn ingewijd in een oude traditie, die niets met Wicca te maken heeft en dat in die familietraditie van ouds her 8 jaarfeesten werden gevierd en dat rituelen werden uitgevoerd binnen een getrokken cirkel, dan weet ik dus genoeg. De persoon liegt. Soms is met een beetje zoeken zelfs uit te vinden waar iemand zijn/haar informatie over rituelen vandaan heeft. Vaak komt het regelrecht uit een boekje Wicca voor beginners, met wat romantische aanpassingen.

Waarom verzinnen mensen zulke verhaaltjes over zichzelf?
Vaak zit er een persoonlijkheidsstoornis achter dit gedrag en heeft de 'erfheks' een bovenmatige behoefte aan aandacht en bewondering.

Soms zitten er ook bewuste duistere motieven achter, de 'erfheks' is van plan om mensen echt te belazeren, met nep rituelen en diensten voor veel geld.

Soms ook zijn ze (vooral mannen) op zoek naar een liefdespartner die ze kunnen domineren en naïeve beginnende heksjes zijn makkelijke prooi.

Pas dus op als je ergens een 'erfheks' tegen komt!

Zijn Spirits wel te vertrouwen?

Het lijkt er op dat steeds meer mensen tegenwoordig zich weer bewust worden van de spiritwereld. En dat is mooi en nodig. In de westerse cultuur hebben we ons te lang afgesloten voor dit deel van de wereld waarin we leven.
Verschillende soorten spirits zijn overal om ons heen aanwezig. Zij zijn een wezenlijk onderdeel van het leven op Aarde en het is om verschillende redenen belangrijk om goede contacten met elkaar te onderhouden.

Maar hoe doe je dat op een verstandige manier? En hoe weet je met wat voor soort spirit je te maken hebt? Er zijn er nl. zoveel: bloedlijn voorouders, spirituele voorouders, de Ouden die ooit op dit land leefden. Dan zijn er nog de Gidsen, maar ook de dolende zielen die zich vastklampen aan iets dat niet meer is. En dit zijn dan alleen nog maar spirits die ooit als mens geleefd hebben.
Hiernaast heb je ook nog:
Landspirits, waterspirits, plantspirits, elven, elementalen en niet te vergeten krachtdieren.
En dan heb ik het nog niet gehad over Engelen en Goden, groot en klein.
Het zijn er gewoon te veel om op te noemen.

De spiritwereld is in complexiteit wel te vergelijken met de mensenwereld.
Er zijn ontzettend veel verschillende mensen: Tandartsen, boeren, verkrachters, regeringsleiders, slaven, mystici, moordenaars, koningen, administratief medewerkers, tasjesrovers, generaals, bijstandmoeders, politici, welzijnswerkers, complotdenkers, dieven, wiskundigen, bankiers, etc.

Als we een mens tegenkomen dan doen we automatisch een snelle screening om te weten met wat voor persoon we te maken hebben. In het gezelschap van de Dalai Lama gedraag je je anders dan tegenover de kassière in de buurtsuper. In de Kalverstraat loop je niet iedereen te huggen. Als iemand op de Keizersgracht zegt :”spring in het water”, dan antwoord je: ”doe het lekker zelf!”
Maar in contact met de spiritwereld zijn er nogal wat mensen geneigd om zich ineens heel anders te gedragen, Ze vinden het zo bijzonder om contact te hebben, dat ze al hun voorzichtigheid overboord gooien. En dat is niet verstandig.
Je zou nooit je bankpas met pincode aan een willekeurige voorbijganger meegeven? Waarom dan wel de eerste de beste voorbijkomende spirit zomaar vertrouwen?

In onze cultuur is de kennis over hoe met alle verschillende spirits om te gaan helaas vrijwel helemaal verdwenen. We moeten met elkaar het wiel opnieuw uitvinden en daar zijn we nog maar net mee begonnen.
Gelukkig hoeven we het niet helemaal zelf uit te zoeken want op andere plekken in de wereld is deze kennis beter bewaard gebleven. Er zijn nog levende tradities, waarin dagelijks en intensief contact met verschillende soorten spirits heel gewoon is. Hier kunnen we van leren. Een van de belangrijkste dingen die wij westerlingen kunnen leren van de (echte!) spiritueel leiders van inheemse volken is: nederigheid.

Nederigheid is bijna een vies woord in de westerse cultuur. Wij moeten immers altijd 'in onze kracht staan' en 'voor onszelf (of onze waarheid) opkomen' en laten zien wat we kunnen. Dit zijn juist in de westerse New Age spiritualiteit belangrijke mantra's. Het is dan ook niet verwonderlijk dat westerlingen die hun intuïtie en mediamieke gaven een beetje ontdekt hebben, al snel overmoedig worden. En daar krijg je rare toestanden van, die zelfs potentieel gevaarlijk zijn.

Hieronder wil ik wat dingen bespreken, die blijkbaar veel te weinig aan de orde komen in cursussen waarbij intuïtieve ontwikkeling en/of sjamanisme wordt aangeboden. Ik zie mensen af en toe zulke vreemde dingen doen, dat ik maar eens op een rijtje wil zetten wat ik in de loop der jaren heb geleerd. Van een aantal leraren en uit de dagelijkse praktijk, die voor mij nogal intensief is geweest.

Dus …

Je hebt het gevoel dat er 'iets' is en dat dat 'iets' ook iets wil.

Prima, helemaal goed!
Maar wat nu? Meteen de 'opdracht' uitvoeren dan maar?
Dat dacht ik niet!
Laten we eerst maar eens proberen om wat vragen beantwoord te krijgen.

Eerste vraag: Wat is dit 'iets' eigenlijk precies?
Je deed misschien een ritueel om bv. een gids te ontmoeten. Maar hoe weet je zeker dat het niet een of andere grappenmaker is die zich als gids voordoet?
Aaah …. het voelt goed, zeg je …..
Ja natuurlijk voelt het goed. Een grappenmaker die zich lekker wil voeden met jouw aandacht en offers, zal alles doen om je een goed gevoel te geven, anders is het spelletje meteen afgelopen.

Dat het goed voelt, zegt dus bitter weinig! Er zijn nogal wat dolende zielen en hongerige elementalen die heel goed in staat zijn om een vriendelijk masker te dragen. En misschien zijn ze ook best wel vriendelijk en willen ze je niet echt kwaad doen. Ze willen alleen gevoed worden. En voeding kunnen ze makkelijk krijgen van mensen zoals jij, in rituelen en in bijeenkomsten van mensen zoals jij. En zo kunnen ze uitgroeien tot entiteiten die werkelijk krachtige energie kunnen uitstralen, als er maar genoeg mensen zijn die er in trappen.

Volgende vraag: Is het wel OK wat er wordt gevraagd?
Is het verzoek redelijk, of is het heel moeilijk uit te voeren?
Is het passend, of druist het in tegen wat gebruikelijk is?

Stel dat je een ritueel doet voor de spirits verbonden aan een bepaalde (kracht)plaats. Dan is het prima om drank en voedsel aan te bieden samen met een goed wens en misschien wel een lied. Maar als landspirits je vragen om een tent te bouwen en daar tantra sessies in te houden, dan is dat behoorlijk overvraagd.
Ook als er iets gevraagd wordt dat helemaal indruist tegen de plaatselijke traditionele gebruiken, zou er een alarmbelletje moeten rinkelen.
Wat willen die spirits nu eigenlijk echt? En WIE wil het nu eigenlijk?

Dit brengt me bij de derde vraag:Waar komt het idee vandaan?
Spirits communiceren door jouw hersenen heen. Alle informatie, wat je ziet, wat je hoort, wat je ruikt en wat je denkt, wordt door jouw hersenen verwerkt. Er kan dus nogal wat ruis zitten tussen de intentie van de spirit en jouw interpretatie.
Communiceren met spirits is, als je niet degelijke en kritische methodes gebruikt, een grote Rorschach test. Je weet wel, die inktvlekken waar iedereen iets anders in ziet.
Is het echt spirit die die tantratent wil, of ben jij toevallig al jaren bezig met tantra en wordt je zelf enthousiast van het idee?

Het zijn lastige vragen, die niet zo 1.2.3. te beantwoorden zijn. Misschien dat daarom veel mensen ze maar liever overslaan.
Het is immers veel makkelijker om er van uit te gaan dat jouw intuitie zo sterk ontwikkeld is, dat je onmiddelijk wel weet of iets klopt of niet. Vandaar dat er boeken vol geschreven zijn met channelings die nergens op slaan. Vandaar dat veel mensen gewoon maar wat doen. En vandaar dat sommige mensen zo ontzettend boos kunnen worden, als je vragen stelt bij waar ze mee bezig zijn.

Nederigheid is de sleutel. Ga er altijd van uit dat je het ook verkeerd kan hebben!
Natuurlijk, als een spirit zegt dat het goed voor jou is om brandnetelthee te drinken, dan kan je dat gewoon uitproberen.
Maar als een spirit zegt dat jouw hele groep brandnetelthee moet drinken, of het hele land, hou het dan alsjeblieft voor je. Die informatie moet dan eerst behoorlijk gechecked worden.

In een oude nog levende traditie is het vrij simpel om zo'n check uit te voeren. Er zijn Elders die goed bekend zijn met de spiritwereld, zij kunnen je vertellen waar je allemaal op moet letten. In zo'n traditie zijn er vrij strenge criteria waaraan spirits moeten voldoen, voordat ze serieus genomen worden. Spirits kunnen zich 'legitimeren' met specifiek gedrag, specifieke uitspraken en bv specifieke zegeningen. Aan de hand hievan kunnen de Elders herkennen waarmee ze te maken hebben.
Deze kennis hebben wij niet voorhanden, dus moeten we het anders aanpakken.

De beste methode is:

Wachten op een bevestiging uit een andere bron.

Vertel niet aan iedereen wat je hebt gezien/ gevoeld/ gehoord, maar wacht totdat iemand spontaan met dezelfde informatie komt. Het is heel belangrijk dat dit zonder voorkennis gebeurt, want spiritcontact wordt o zo makkelijk vertroebeld door wishfull thinking. En bovendien is niets zo makkelijk dan te roepen: ”O ja, dat heb ik ook gevoeld!“
Als er meer mensen zijn die, zonder het van elkaar te weten, hetzelfde hebben meegemaakt in vergelijkbare omstandigheden, dan wordt het interessant om informatie met elkaar te gaan uitwisselen.

Er zijn ook zaken die je bv. via het internet heel makkelijk kunt opzoeken. Laat een spirit uit de bronstijd zijn huis zien? Zoek dan op hoe huizen in de bronstijd gebouwd werden. Klopt het? Als een spirit beweert een bewoner te zijn van het oude kasteel dat er ooit stond, zoek dan oude landkaarten. Stond er echt een kasteel?
Lijkt het erop dat je contact hebt met een Godheid? Zoek dan alles op over die Godheid wat bekend is. Komt het overeen?

Over het algemeen ben ik zelf altijd het meest wantrouwig over informatie die ik wel kon verwachten. Ben ik het zelf die het zo invult? Of is het een spirit die mij alleen maar vertelt wat ik graag wil horen?
Voor mij wordt het pas echt interessant als ik informatie krijg die verrassend is en die dan toch blijkt te kloppen na controle.

Als je regelmatig contact hebt met dezelfde spirit, dan kan je de afspraak maken dat je de doorgegeven informatie voor een tijd gaat controleren. Dit samen afspreken is wel zo beleefd. Wil de spirit dat niet, dan is het meteen duidelijk dat dit geen betrouwbaar contact kan zijn.
Je kan vragen om simpele informatie die voor jou makkelijk is na te gaan en je moet hier een langere periode (minstens een paar maanden) mee doorgaan, totdat het duidelijk is dat de informatie altijd betrouwbaar is.

Hiervoor kan je het beste een Ja/Nee orakel gebruiken. Een Ja of een Nee kan je niet makkelijk achteraf nog 'recht' redeneren.

Je test zo niet alleen de betrouwbaarheid van de informatie van de spirit, je leert ook goed en helder met elkaar te communiceren en je leert wat voor informatie deze spirit wel of niet kan geven. Niet alle spirits zijn even goed op alle onderwerpen, vaak is hun expertisegebied nogal beperkt.
Het is absoluut de moeite waard om hier tijd en moeite in te steken. Een goede betrouwbare spirit kan jouw bondgenoot tegen allerlei charlatans worden. Afhankelijk van wat voor spirit het is, kan je door hem/haar gewaarschuwd worden of zelfs beschermd. Maar het blijft altijd verstandig om met elke nieuwe spirit die zich voor samenwerking meldt, een proefperiode in acht te nemen.

Denk niet te snel dat je het nu allemaal wel weet. Denk niet te snel dat je van alles kan.
Ook al heb je jaren cursussen gevolg, het echte werk leer je pas na nog eens jarenlange praktijk, met vallen en opstaan.
Realiseer je ook dat de meeste cursussen zich alleen maar met een deelgebied van de spiritwereld bezighouden. Alleen de overledenen, alleen de natuurspirits, alleen de Engelen, of alleen de Goden. Maar de spirits houden zich niet met alleen een deelgebied van de mensenwereld bezig! Als jij je openstelt voor Engelen, kan er net zo goed een elementaal even komen kijken. En denk maar niet dat een cirkel trekken of mediteren op het licht dit zomaar zal tegenhouden.

Simpele spirits doen zich graag voor als iets anders. Veel te veel mensen hebben dat totaal niet in de gaten en laten zich in de luren leggen. Want is het niet heerlijk voor het ego om te denken dat jij zo speciaal bent, dat je contact kunt hebben met hele bijzondere spirits?

Nederigheid.

Ik kom er nog maar een keer op terug, want sommige mensen halen zich zoveel in hun hoofd.

Wie ben jij dat je zou worden uitgekozen om, zonder noemenswaardige training, hetzelfde werk te doen als traditionele sjamanen en mediums, die vele jaren lang 24/7, een moeilijke training en daarna een loodzware initiatie hebben moeten doormaken?
Wie ben jij om te denken dat je als menselijk aardwurmpje het in je hebt om direct met de planeet te communiceren en haar te helen?
Wie ben jij dat je denkt dat je boodschappen moet doorgeven voor de hele mensheid?
Wie ben jij dat je er van overtuigd bent dat jouw persoonlijke intuïtie meer waard is dan de intuïtie van vele generaties Elders samen?


Ja! Qntwikkel je intuïtie! Ontwikkel je mediamieke vermogens! Ga die band aan met helpende spirits!
Maar vergeet nooit, dat wij westerlingen allemaal in de spirituele kleuterklas beginnen en dat er maar een handjevol doorgaan naar de echte grote school.

Goden?

Er is iets dat het menselijke overstijgt, iets dat groter is dan onszelf.
Een grotere kracht, dieper inzicht, ruimer overzicht. Universeel en onvoorwaardelijk aanwezig.

Onveranderlijk, maar met vele gezichten en met nog veel meer namen.

Het Goddelijke is voor de meeste mensen voelbaar, ook al kunnen ze het misschien niet goed benoemen.

Iedereen kan dit contact versterken, met eenvoudige rituelen en gebed. Onze verre, verre voorouders zijn ermee begonnen het Goddelijke te benaderen in individuele Godinnen en Goden, waar een heel persoonlijke band mee kan worden opgebouwd.

Het doet een mens goed, om zich op deze manier met een Godheid te verbinden.
Zo'n machtige steun en toeverlaat geeft rust in moeilijke tijden.

De onvoorwaardelijke liefde geeft troost.

De eindeloze kracht geeft inspiratie.

De diepe wijsheid geeft begrip van het grote geheel.

De Godinnen en Goden zijn niet moeilijk te bereiken. Dit alles is voor iedereen beschikbaar. Zij zijn overal en Ze zijn vooral altijd in de buurt van de mensen die bij ze passen.

Mensen passen altijd beter bij de ene Godheid dan bij een andere. Dit heeft iets te maken met karakter, talenten en gemoedstoestand. Het zijn de Godinnen en Goden die de keuze maken en mensen die er voor openstaan, zullen de roep horen, de aanwezigheid soms voelen.

Een vriendschap, met mensen of met Goden, kan nooit afgedwongen worden. Als een Godheid niet bij je past, dan kan je hoog en laag springen in heftige magische rituelen, maar een echte band zal er niet ontstaan. En als mensen anderen dwingen om een bepaalde Godheid te vereren, dan ontstaan er lege rituelen, waarin alleen verplichte handelingen worden verricht, zonder bezieling.

Jouw band met een Godin of God is een heel persoonlijke band, een vriendschap gebaseerd op liefde en vertrouwen. Voor iedereen kan zo'n vriendschap er anders uit zien. Er zijn geen strikte richtlijnen voor. Een rituele vorm die voor de een werkt, kan bij een ander elk gevoel blokkeren. Vaak werken eenvoud en oprechtheid het beste. Een kaarsje, wat wierook, een eenvoudig gebed, recht uit het hart.
Er is geen poespas nodig om een vriendschap met een Godin of God te onderhouden.



Hoe is jouw ervaring met je favoriete Godheid?
Schrijf het hieronder in de reacties, of stuur me een mailtje ( ook als je vragen hebt).

PAGANISME ZONDER POESPAS

 De roep van de oude Goden en Godinnen wordt meer en meer en steeds sterker gehoord. Er is weer ruimte om de aanwezigheid van deze oeroude krachten op te merken, zodra we de dogma's van het monotheïsme loslaten.

We willen weer een diepe verbinding aangaan met Moeder Aarde en in harmonie leven met alles wat op haar leeft. Voelen hoe alles bezield is en ontdekken hoe alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is. Wij willen leven met de Oude Goden en Moeder Aarde zoals onze verre voorouders deden!


We willen weten wie de Goden en Godinnen zijn, wat hun namen zijn en hun krachten. Hoe maak je contact, hoe kan je hen vereren? Hoe deden de Ouden dat?

We willen de Spirits van bomen en bloemen, van rivieren en het land leren kennen. En Moeder Aarde danken voor al het Goede dat Zij ons geeft. Wat voor rituelen zijn daarvoor nodig? Hoe deden onze voorouders dat?

We willen geïnspireerd worden door de inzichten van de Ouden, en de steun van onze directe voorouders ervaren. Hoe begin je daarmee?

Wij willen de oude religies laten herleven, in al hun schoonheid en eenvoud!

Dat kan allemaal. En zonder poespas.

Je hebt geen inwijding nodig om de Goden te leren kennen. Je hoeft geen priester(es) te zijn om persoonlijke rituelen te doen. Er zijn geen ingewikkelde magische handelingen nodig om contact te maken.

Het enige dat je nodig hebt, zijn oprechtheid en toewijding. Geen gewaden, geen attributen, geen jarenlange studie, geen peperdure cursussen, maar gewoon doen, gewoon beginnen is voldoende.

Binnen het neopaganisme lijkt dit bijna een revolutie, maar alle religies over hele de wereld hebben iets dat het neopaganisme lijkt te missen:  

Gewone gelovigen. 

Mensen die geen priester willen zijn, die geen titel nodig hebben, die niet voor heks of magiër willen spelen. Gewone gelovigen die hun religie willen beleven.

Net als katholieken die thuis kaarsjes branden voor Maria, moslims die thuis hun gebeden doen en hindoes die thuis hun favoriete Godheid vereren. Maar natuurlijk hebben die katholieken, hindoes en moslims ook plaatsen waar ze samen komen, om hun geloof met anderen te beleven.

Zo'n plek wil ik creëren voor de gewone pagan gelovigen. Een plek waar ervaringen kunnen worden uitgewisseld en waar we elkaar stimuleren om verdieping te zoeken. Een plek ook om inspiratie op te doen en nieuwe dingen te leren. 

Geen coven, geen studiegroep, geen cursus en geen opleiding, maar Paganisme zonder Poespas.

 

Binnenkort gaat er een inspiratiegroep van start, die maandelijks bij elkaar komt, in Amsterdam, in de tempel van de Godin. In deze groep werken we samen aan verdieping en leren we over eenvoudige rituelen. We vertellen elkaar over onze favoriete Goden en Godinnen en delen onze ervaringen. We gaan samen op avontuur, in trancereizen en tijdens excursies buiten.

De groep staat onder leiding van Zia Elohka, die de verantwoordelijkheid neemt voor de veiligheid en het welbevinden van de deelnemers. Zij zal ook haar kennis, ervaring en inzichten delen, maar de inbreng van deelnemers is meer dan welkom en is soms ook nodig.

Van de deelnemers wordt verwacht dat ze regelmatig aanwezig zijn en ook af en toe tijd besteden aan 'huiswerk' en voorbereiding. Een keer op proef meedoen is altijd mogelijk, maar het is de bedoeling dat je je voor een langere periode verbindt: voor tenminste 9 keer. Alleen op deze manier kunnen we met elkaar echt iets opbouwen.

Zoals bij alle activiteiten in de Tempel van de Godin, zijn donaties naar draagkracht heel welkom om alle kosten te dekken. 

Zondag 2 oktober 2016 is een eerste kennismakingsbijeenkomst. 
Zet het vast in je Agenda!

Vragen staat vrij! Reageer hieronder of stuur een berichtje als je meer wilt weten.